Linneaanse classificatie: definitie, niveaus en voorbeelden (met grafiek) - Biologie | ScienceBriefss.com (2023)

Classificatie- Hiërarchische ordening Systemen van biologische classificatie boekten ongeveer 2000 jaar na de bijdrage van Aristoteles niet veel significante vooruitgang, totdat een Zweedse professor in de botanie een nieuw organiserend principe bedacht en toepaste op een taxonomie van planten, dieren en later mineralen en ziekten. Carl Linne Geboren op 23 mei 1707 in Rashult, Zweden, vond al snel de grote interesse in zijn leven in de tuinen en velden om hem heen. Vanaf zeer jonge leeftijd werd hij de "kleine botanicus" genoemd, een titel die hij de hele school, universiteit en medische opleiding met zich meedroeg. Aan de universiteit van Uppsala ontmoette hij en werd hij beïnvloed door de botanicus Olof Celsius, die hem hielp de positie te krijgen van docent botanie aan de Universiteit van Uppsala, en moedigde hem twee jaar later aan om verder te gaan met het verzamelen van verkenningen in Lapland. Hij publiceerde de resultaten van zijn reizen als de Flora Lapponica, en later (in 1735) publiceerde hij zijn beroemde Systema Naturae, wat hem een ​​wereldwijde reputatie opleverde. Carolus Linnaeus (hij hield van Latijn en gebruikte het voor alles, inclusief het veranderen van zijn naam in de Latijnse versie), wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne taxonomie. Zijn werk is het begin van de moderne botanische en zoölogische classificatie. Net als Aristoteles vóór hem, gebruikte Linnaeus logica bij het bedenken van zijn classificatieschema. Maar hij introduceerde een nieuw idee; een hiërarchie van geneste groepen binnen groepen, een systeem dat ook wel hiërarchische ordening wordt genoemd. Een voorbeeld van hoe dit werkt, wordt getoond in het onderstaande voorbeeld. Plaats uw cursor op de knoppen naast de "2D-wereld" om te zien hoe groepen binnen groepen nestelen.DivisionONEDivisionTWODivisionTHREEAeerst probeerde Linnaeus een "natuurlijke" classificatie of taxonomische ordening te gebruiken, hij verdeelde bijvoorbeeld alle levende organismen in twee hoofdgroepen (Koninkrijken) die hij 'planten' en 'dieren' noemde. Alle nieuw ontdekte wezens moesten daarom als eerste in een van deze groepen worden geplaatst. Het leek "natuurlijk". Maar de poging tot een puur "natuurlijk" schema maakte al snel plaats voor een veel willekeurigere reeks criteria, voor planten gebruikte hij bijvoorbeeld verschillen in de aard en structuur van kleine delen van de bloem. Deze verschillen gaven hem een ​​goede afbakening tussen groepen, maar de keuze was niet gerelateerd aan een voor de hand liggende "natuurlijke" functie van de plant, bloem of bloemdelen. , familie, geslacht en soort; zeven niveaus van groepen binnen groepen. Dit was willekeurig, en sinds de tijd van Linnaeus zijn er in de loop der jaren meer niveaus toegevoegd. Maar hoeveel niveaus er ook bij betrokken zijn, uiteindelijk bezet slechts één vorm van een organisme de laatste groep op het laatste niveau. Daarna heeft het geen zin meer levels te maken. Linnaeus volgde de praktijk, gestart door Aristoteles, om elke unieke vorm van een organisme een naam te geven met de geslachtsnaam gevolgd door een differentia-uitdrukking. Zoals vandaag definieerde het geslacht de op een na laagste groep en was het een algemene manier om de set te beschrijven (bijvoorbeeld 'hoektanden'). De differentia-uitdrukking voegde meer informatie toe en zei wat dat specifieke organisme speciaal maakte. Bijvoorbeeld ‘hond’ die ‘in het bos leeft’. Dit systeem om wezens een naam te geven werkte goed totdat het overvol raakte. Naarmate de lijst van verschillende soorten binnen een geslacht groter werd, nam ook de lengte en complexiteit van de differentia toe ('leeft in bossen; donkere vacht in de winter; komt alleen voor in het noorden'). Uiteindelijk begon Linnaeus in sommige van zijn werken een korte, gemakkelijk te onthouden naam in de kantlijn. Deze naam bestond uit het geslacht en dan ofwel slechts één woord uit de langere differentia of een ander woord uit een vroegere naam. Dit betekende dat elke soort eenduidig ​​benoemd kon worden met slechts ‘twee woorden’. Hij had het binominale systeem uitgevonden voor het benoemen van wezens, of wat kan worden beschouwd als een binaire nomenclatuur. De combinatie van een gemakkelijk te onthouden binominale naam (zelfs als die in het Latijn was) en het gemak waarmee nieuwe organismen konden worden geïdentificeerd, gekarakteriseerd en vervolgens in hun respectievelijke groepen en groepering ingepast, gaf het Linnaeïsche classificatiesysteem een ​​bruikbaarheid die de kunstmatigheid ervan ver te boven ging. In sterk gewijzigde vorm is het tot op de dag van vandaag bewaard gebleven en wordt het nog steeds gebruikt. Het typische schoolvoorbeeld van hoe mensen worden geclassificeerd met behulp van het moderne Linnaean-systeem wordt hieronder gegeven:Koninkrijk: AnimaliaPhylum: ChordataSubphylum: VertebrataSuperclass: TetrapodaClass: MammaliaSubclass: TheriaInfraclass: EutheriaCohort : UnguiculataOrde: PrimataOndergrens: AnthropoideaSuperfamilie: HominoidaeFamilie: HominidaeOnderfamilie: HomininaeGeslacht: HomoSubgenus: Homo (Homo) Specifieke epitheton: sapiensDe binominale naam zou daarom Homo sapiens zijn. In 1739 trouwde Linnaeus met de dochter van een arts, en werd later benoemd tot voorzitter van geneeskunde aan de Universiteit van Uppsala. Hij deed het goed in deze functie, maar het was niet zijn eerste liefde, en een jaar later verruilde hij de scalpel voor de voorzitter van de Plantkunde-afdeling. Hij gaf het classificeren nooit op en na het systematiseren van de planten- en dierenwereld ging hij naar de mineralenrijk en probeerde zelfs de bekende ziektes van zijn tijd uit. Hij was een leraar en een schrijver die nooit stopte met werken.

In eerste instantie probeerde Linnaeus een 'natuurlijke' classificatie of taxonomische ordening te gebruiken, hij verdeelde bijvoorbeeld alle levende organismen in twee hoofdgroepen (Koninkrijken) die hij 'planten' en 'dieren' noemde. Alle nieuw ontdekte wezens moesten daarom als eerste in een van deze groepen worden geplaatst. Het leek "natuurlijk".

Videoadvies: Linneaanse classificatie

Sommige afbeeldingen in deze video zijn niet mijn originele afbeeldingen. Ik beweer niet dat ze van mij zijn.

Classificatie van planten

Boom laden…

Videoadvies: 17.1: Linneaans classificatiesysteem

Plantentaxonomie of classificatie is de wetenschap van het benoemen van organismen en het plaatsen ervan in een hiërarchische structuur, waarbij elk niveau een naam krijgt (bijvoorbeeld koninkrijk, divisie (phylum), klasse, orde, familie, geslacht, soort). Taxonomische eenheden op een bepaald niveau worden taxa (enkelvoud taxon) genoemd. Namen van taxa van hogere orde (bijv. Koninkrijk, phylum, klasse, orde, familie, geslacht) zijn uninominaal (dwz elke naam is een enkel woord). Namen van soorten zijn binomiaal (bijv. Magnolia virginiana), en namen van taxa onder de soortrang (bijv. ondersoorten, variëteiten) bestaan ​​uit drie of meer woorden (bijv. Panicum virgatum var. cubense). Elk gegeven organisme kan in de hele hiërarchie worden geclassificeerd. De soort zoete lauriermagnolia (Magnolia virginiana) bevindt zich bijvoorbeeld in het geslacht Magnolia, de familie Magnoliaceae, de orde Magnoliales, de klasse Magnoliopsida, de divisie Magnoliophyta en het koninkrijk Plantae. Door wetenschappelijke plantennamen in een hiërarchische classificatie te rangschikken, kunnen verwante organismen dicht bij elkaar worden geclassificeerd (bijv.

Taxonomiekaart 101- Taxonomie is de tak van de biologie die alle levende wezens classificeert. Lees dit artikel voor meer informatie over taxonomie en taxonomiegrafiek.

Een eenvoudige en ruwe tekening is ook een goede manier om uw formele taxonomiegrafiek vast te stellen, die u kan helpen uw materialen en gedachten in kaart te brengen. Bovendien kunnen verschillende kaartmodellen verschillende accenten en functies met zich meebrengen. Een paar keer nadenken over de keuze van het diagrammodel of het doorzoeken van een taxonomiediagram met een vergelijkbaar onderwerp kan u effectiever maken bij het voltooien van uw projecten.

• Wat is een taxonomiegrafiek?
• De classificaties in taxonomiegrafieken
• Diverse voorbeelden van taxonomiegrafieken
• Gebruik van taxonomiegrafieken in ons leven

Carl Linnaeus was een Zweedse botanicus die in 1758 een nieuw classificatiesysteem voor levende organismen ontwikkelde. Deze praktijk wordt taxonomie of Linneaanse onderneming genoemd. Het wordt vandaag de dag nog steeds universeel gebruikt, met updates - vaak drastisch - om rekening te houden met moderne wetenschappelijke ontdekkingen.

Linnaeus 'niveaus van taxonomie- Het Linnaean classificatiesysteem van organismen werd in 1758 ontwikkeld door een Zweedse botanicus genaamd Carl Linnaeus. Hij was ook bekend als Carl von Linné en Carolus Linnaeus, waarvan de laatste zijn Latijnse naam was. Alle levende wezens op aarde stammen af ​​van één gemeenschappelijke voorouder. Soorten vertakten zich op verschillende punten in de evolutionaire geschiedenis en splitsten zich vervolgens weer vele malen meer af, totdat er miljoenen soorten waren - en de meeste zijn tot op de dag van vandaag nog niet ontdekt door mensen. Mensen proberen al duizenden jaren organismen te sorteren en een naam te geven. Deze praktijk wordt taxonomie of Linneaanse onderneming genoemd. Moderne taxonomie is nog steeds gebaseerd op het Linneaanse systeem. Mogelijk ziet u die naam ook gespeld als "Linnean" wanneer deze als bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt, zoals bij de Linnean Society of London. TL;DR (Too Long; Didn't Read) Carl Linnaeus was een Zweedse botanicus die in 1758 een nieuw classificatiesysteem voor levende organismen ontwikkelde. fossielen, maar zijn hiërarchische schema wordt nog steeds universeel gebruikt door wetenschappers omdat het hen in staat stelt om gemakkelijk de relaties tussen soorten en hun meest recente gemeenschappelijke voorouders te zien.

Taxonomie (biologie)

In de botanie en mycologie zijn namen op de rang van familie en lager gebaseerd op de naam van een geslacht, soms het type geslacht van dat taxon genoemd, met een standaarduitgang. De rozenfamilie Rosaceae is bijvoorbeeld vernoemd naar het geslacht Rosa, met de standaarduitgang "-aceae" voor een familie. Namen boven de familierang worden gevormd uit een familienaam of zijn beschrijvend (zoals Gymnospermae of Fungi).

Taxonomie kan de classificatie zijn van micro-organismen binnen een gekocht systeem dat natuurlijke relaties aangeeft. Het is een subdiscipline van Systematiek, de studie van individuele relaties. De term taxonomie kan ook in niet-biologische contexten rechtstreeks worden gebruikt om elk classificatiesysteem te beschrijven. Nomenclatuur is studie met betrekking tot namen van micro-organismen (en niet de micro-organismen zelf) en het is een subdiscipline van taxonomie. Vaak zie je een vermelding van de "taxonomie en nomenclatuur" of "systematiek en taxonomie".

Weet jij hoe wetenschappelijke naamgeving werkt?

Linnaeus stelde een taxonomie voor om organismen te organiseren. Hier is hoe zijn oorspronkelijke classificatiesysteem was opgezet en hoe het is geëvolueerd.

Naarmate de geslachts- en soortnamen van het op rang gebaseerde classificatiesysteem van Linneaus worden gebruikt, wordt de cladistische systematiek steeds populairder. Cladistiek categoriseert micro-organismen volgens eigenschappen die kunnen worden gevolgd tot de nieuwste gemeenschappelijke voorouder. Kortom, het is classificatie volgens vergelijkbare genetica.

In 1735 publiceerde Carl Linnaeus zijn Systema Naturae, dat zijn taxonomie bevatte voor het organiseren van de natuurlijke wereld. Linneaus stelde drie koninkrijken voor, die in klassen waren verdeeld. Van klassen werden de groepen verder onderverdeeld in orden, families, geslachten (enkelvoud: geslacht) en soorten. Een extra rang onder soorten die wordt onderscheiden tussen sterk op elkaar lijkende organismen. Hoewel zijn systeem voor het classificeren van mineralen is weggegooid, wordt nog steeds een aangepaste versie van het Linnaean-classificatiesysteem gebruikt om dieren en planten te identificeren en te categoriseren.

5.1: Linneaanse classificatie

Er zijn miljoenen en miljoenen soorten, dus het classificeren van organismen in de juiste categorieën kan een moeilijke taak zijn. Om het voor alle wetenschappers gemakkelijker te maken, moest er een classificatiesysteem worden ontwikkeld.

Precies waarom is het essentieel om twee namen te krijgen? Het is net alsof mensen een initiaal krijgen samen met een achternaam. Misschien ken je meerdere mensen die de naam Michael gebruiken, maar het toevoegen van de achternaam van Michael komt meestal lager uit dan je bedoelt. Op dezelfde manier identificeert het krijgen van twee namen een soort.

1. Binominale nomenclatuur
2. Herzieningen in Linneaanse classificatie

Meer ontdekken

Alle moderne classificatiesystemen hebben hun wortels in het Linneaanse classificatiesysteem. Het werd in de 18e eeuw ontwikkeld door de Zweedse botanicus Carolus Linnaeus. Hij probeerde alle levende wezens die in zijn tijd bekend waren te classificeren. Hij groepeerde organismen die voor de hand liggende fysieke kenmerken gemeen hadden, zoals het aantal poten of de vorm van de bladeren. Vanwege zijn bijdrage staat Linnaeus bekend als de 'vader van de taxonomie'. ” Je kunt meer te weten komen over Linnaeus en zijn classificatiesysteem door de video te bekijken via deze link: teachertube. com/viewVideo. php? video_id=169889.

Video-advies: Les 4: Linneaans classificatiesysteem

Deze video behandelt het concept over taxonomie en de regels voor het benoemen van wetenschappelijke namen volgens het binominale nomenclatuursysteem van Carolus Linnaeus (Father of Modern Taxonomy)

[FAQ]